• Rural Digital Europe
• Publications close
• Turkish close

Impervious soil surfaces have negative impacts on both rural areas and cities by disrupting the hydrological cycle, increasing runoff and reducing infiltration. Mitigating the negative impacts of impervious surfaces is crucial in stimulating resilient and liveable environments for both rural and urban areas. The aim of this study is to review the recent advances in impervious soil surface mapping in urban areas by integrating remote sensing data and artificial intelligence applications based on the research on impervious soil surface monitoring and the opportunities for its use in land degradation studies. According to the literature, it is seen that the studies on the identification and digital mapping of impermeable soil surfaces have gained momentum both with the increase in high-resolution data sources in remote sensing and the assessment of large volumes of data in a short time and with high accuracy by artificial intelligence. New indices specific to impervious soil surfaces have been proposed, especially with remote sensing indices created with the synergy of multiple bands of optical satellite imagery, allowing spectral errors to be reduced. In addition, with the widespread use of deep learning algorithms, high accuracy predictive impervious surface inventory maps have been obtained. Future research should focus on integrating different types of remote sensing data, developing feature or covariate selection methods for prediction algorithms, and developing new deep learning models to create more successful impervious surface maps. In this way, stakeholders such as decision makers and planners in the landscape can be provided with spatial data for sustainable land planning more quickly and accurately.

Experts' reports on the current and future consequences of climate change for the agricultural sector are worrying. The fact that the decline in agricultural yields due to the impact of climate change has led to a high level of food insecurity, has led to the implementation of various adaptation strategies. There are four important objectives of this study; the first is to determine farmers' perceptions of climate change and food security, the second is to evaluate the agricultural adaptation strategies implemented by farmers, the third is to determine the impact of adaptation strategies on food security, and finally to put forward recommendations for the agricultural sector to adapt effectively to climate change. To this end, the research consists of data obtained through face-to-face interviews with 384 farmers in a total of 16 villages in the provinces of Houet, Kénédougou and Tuy in the Hauts-Bassins region of Burkina Faso. Within the scope of the research, the main components factor analysis and clustering analysis were performed to determine the determinants of farmers' climate change perceptions. In addition, using the Best-Worst Method (BWM) of the Multi-Criteria Decision Making Model (MCDM), it was determined what were the most effective/most important and least effective/least important adaptation strategies according to farmers. When analyzing the effect of climate change adaptation strategies on food security, two impact assessment analysis models were used; Multinomial Endogenous Switching Regression Model and Multinomial Endogenous Treatment Effect Model. The research results show that when a rang of climate change indicators perceived by farmers are taken into account, they are aware of and perceive climate change. The adaptation strategies implemented by farmers differ by province, and while they are similar in Houet and Tuy, they are different in Kénédougou. While declining crops and increasing drought are the most likely climate hazards, according to farmers, the most effective adaptation strategy is Soil and Water Conservation Techniques (SWC). In the Hauts-Bassins region, level of education, membership of agricultural cooperatives, use of pesticides/herbicides, land area, number of cattle owned, access to climate information and access to information on agricultural technologies are also important determinants of the adoption of an agricultural adaptation strategy by farmers. Furthermore, the results of internal regression models show that the application of agricultural practices (Soil and Water Conservation Techniques and Improved Seed Varieties Techniques) alone and together has a positive effect on the level of food security of farm households. With regard to access to information by farmers, dissemination of information on new crop varieties that are resilient to climate change is a top priority, followed by issues related to the effective use of agricultural inputs and the real impacts of climate change. As a result, in order for the adaptation strategies applied to adapt to climate change to be effective for food security and for farmers to effectively adopt them, it is necessary to use different agricultural policy tools by decision makers, especially according to the farmer segments and provinces determined within the scope of the research. In addition, with only one-fifth of farmers in the region benefiting from agricultural services, it is of the most importance to increase extension services, to improve access to quality and real-time information on easy access to new agricultural technologies, and to take the necessary measures to ensure farmer organization as well as to invest more in result-based monitoring and evaluating of adaptation projects and activities. İklim değişikliğinin tarım sektörüne mevcut ve gelecekteki sonuçları konusunda, uzmanların raporları endişe vericidir. İklim değişikliğinin etkisiyle tarımsal verimdeki düşüşün yüksek düzeyde gıda güvencesizliğine yol açması ise çeşitli adaptasyon/uyum stratejilerinin uygulamaya konmasına neden olmuştur. Bu çalışmanın dört önemli amacı bulunmaktadır; ilki çiftçilerin iklim değişikliği ve gıda güvencesine yönelik algılarının belirlenmesi, ikincisi çiftçiler tarafından uygulanan tarımsal uyum stratejilerinin değerlendirilmesi, üçüncüsü uyum stratejilerinin gıda güvencesine etkisinin tespit edilmesi ve son olarak tarım sektörünün iklim değişikliğine etkili bir şekilde uyum sağlaması için öneriler ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda, araştırma Burkina Faso'nun Hauts-Bassins bölgesinde Houet, Kénédougou ve Tuy illerinde toplam 16 köyde 384 çiftçi ile yüz yüze görüşmeler yoluyla elde edilen verilerden oluşmaktadır. Araştırma kapsamında temel bileşenler faktör analizi ve kümeleme analizi yapılarak çiftçilerin iklim değişikliği algılarına yönelik belirleyicileri tespit edilmiştir. Ayrıca, Çok Kriterli Karar Verme Modeli'nin (MCDM) En İyi-En Kötü Yöntemi (BWM) kullanılarak çiftçilere göre en etkili/en önemli ve en az etkili/en önemsiz başa çıkma stratejilerinin neler olduğu saptanmıştır. İklim değişikliğine uyum stratejilerinin gıda güvencesine etkisi analiz edilirken de iki etki değerlendirme analiz modeli kullanılmıştır; Multinomial Endogenous Switching Regression Model ve Multinomial Endogenous Treatment Effect Model. Araştırma sonuçları, çiftçiler tarafından algılanan iklim değişikliği göstergeleri dikkate alındığında, iklim değişikliğini farkında oldukları ve algıladıklarını göstermektedir. Çiftçiler tarafından uygulanan uyum stratejileri illere göre farklılık göstermekte olup, Houet ve Tuy'da benzer iken, Kénédougou'da farklıdır. Yağışların azalması ve kuraklığın artması çiftçilere göre, en olası iklim tehlikesiyken, en etkili uyum stratejisi ise Toprak ve Su Koruma Teknikleri (SWC)'dir. Hauts-Bassins bölgesinde eğitim düzeyi, tarımsal kooperatif üyeliği, pestisit/herbisit kullanımı, arazi genişliği, sahip olunan büyükbaş hayvan sayısı, iklim bilgisine erişim ve tarımsal teknolojiler hakkında bilgiye erişim, çiftçiler tarafından bir tarımsal adaptasyon stratejisinin benimsenmesinde önemli belirleyici değişkenlerdir. Ayrıca, içsel regresyon modellerinin sonuçları, tarımsal uygulamaların (Toprak ve Su Koruma Teknikleri ve Geliştirilmiş Tohum Teknikleri) yalnız ve birlikte uygulanmasının çiftlik hanelerinin gıda güvencesi düzeyi üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir. Çiftçiler tarafından, bilgiye erişim ile ilgili olarak, iklim değişikliğine dayanıklı yeni ürün çeşitlerine ilişkin bilgilerin yaygınlaştırılması en öncelikliyken, bunu tarımsal girdilerin etkin kullanımı ve iklim değişikliğinin gerçek etkilerine ilişkin konular takip etmektedir. Sonuç olarak, iklim değişikliğine yönelik uygulanacak adaptasyon stratejilerinin gıda güvencesinde etkili olabilmesi ve çiftçilerin benimseyebilmesi için özellikle araştırma kapsamında belirlenen çiftçi segmentlerine ve illere göre karar alıcılar tarafından farklı tarımsal politika araçlarının kullanma gereği ortaya çıkmaktadır. Ayrıca bölgede sadece çiftçilerin beşte birinin tarım hizmetlerinden yararlanıyor olması nedeniyle yayım hizmetlerinin artırılması, yeni tarım teknolojilerine kolay erişim konularında kaliteli ve gerçek zamanlı bilgiye erişimin iyileştirilmesine ve uyum faaliyetlerinin izlenmesi ve değerlendirilmesine daha fazla yatırım yapılmasının yanında çiftçi örgütlenmesinin sağlanması için de gerekli önlemlerin alınması son derece önem taşımaktadır.

Bu çalışmada Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü bünyesinde ekimi yapılan ve Ege Bölgesinde ikinci ürün olarak kullanıma uygun farklı mısır genotipleri üzerinde Cicadellidae, Aphididae, Thripidae ve Phlaeothripidae familyalarına bağlı türlerin popülasyon değişimleri 21 Haziran-30 Eylül 2023 tarihleri arasında incelenmiştir. Bahsi geçen zararlı gruplarından Cicadellidae, Thripidae ve Phlaeothripidae familyalarına bağlı türlerin deneme parsellerinde bulunup bulunmadığının tespit edilmesi ve popülasyon değişimlerinin belirlenebilmesi için her bir parselin ortasına 25x10 cm ebatlarında, alt kısmı bitkilerin tepe noktasına gelecek şekilde bir adet sarı ve bir adet mavi yapışkan tuzak asılmıştır. Aphididae familyasına bağlı ergin ve nimf bireyler için ise; yaprak, tepe püskülü ve koçan yaprağı üzerinde haftalık gözlemler ile popülasyon takibi yapılmıştır. Çalışmada kullanılan tuzaklar 8 haftalık süreçte haftalık olarak değiştirilip, laboratuvar ortamında stereo binoküler mikroskop kullanılarak familyalara ait birey sayımları yapılmıştır. Ayrıca çalışma sürecinde deneme parsellerinden alınan mısır yaprağı örnekleri Imagej Analiz Programı kullanılarak yaprak yüzey alanlarındaki zarar oranları belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre Cicadellidae familyasına bağlı türlerce en çok tercih edilen mısır genotiplerinin M16S45 ve KWS Kefieros, en az tercih edilen mısır genotipinin ise Capuzi genotipi olduğu; Thripidae ve Phlaeothripidae familyalarına bağlı türlerce en çok tercih edilen mısır genotiplerinin ise LG 31.545 ve Bodega genotipleri, en az tercih edilen mısır genotipinin ise DKC 6761 olduğu sonucuna varılmıştır. Yaprak yüzey alanlarındaki zarar yüzdelerini ortaya koyan analiz sonucu göz önüne alındığında M16S45 genotipinin diğer genotiplerle kıyaslandığında tolerant, 94 May 66 genotipinin ise hassas bir genotip olabileceği düşüncesini ortaya çıkmıştır. Menemen (İzmir) ilçesinde bulunan deneme parsellerinde sokucu emici ağız yapısına sahip türlerden Zyginidia pullula (Boherman, 1845), Zyginidia sohrab Zatchvakin, Cicadulina bipunctella (Matsumura), Empoasca decipiens Paoli, Limothrips spp., Haplothrips spp., Aeolothrips spp., Rhopalosiphum maidis (Fitch, 1856), Rhopalosiphum padi (L.) ve Aphis fabae Scopoli türlerinin bölgede hâkim türler olarak yer aldığı saptanmıştır. In this study, the population changes of the species of Cicadellidae, Aphididae, Thripidae and Phlaeothripidae families were examined during 21 June-30 September 2023 period on different genotypes which were cultivated in the Aegean Agricultural Research Institute Directorate and suitable for use as a second crop in Aegean region. In order to determine whether the species of Cicadellidae, Thripidae and Phlaeothripidae families were present in the experimental field and to determine the population changes, one yellow and one blue sticky trap was hung in the middle of each plot. For adult and nymphal individuals of Aphididae family, the population monitoring was carried out with weekly observations on leaves, tassels and cob leaves. The traps used in the study were changed weekly during the 8-week period and individuals of the families were counted using a stereo binocular microscope in the laboratory. In addition, corn leaf samples taken from the experimental plots during the study period were analyzed using Imagej Analysis Program to determine the damage rates on leaf surface areas. According to the results obtained, it was concluded that the most preferred maize genotypes by Cicadellidae species were M16S45 and KWS Kefieros, and the least preferred maize genotype was Capuzi genotype; the most preferred maize genotypes by Thripidae and Phlaeothripidae species were LG 31.545 and Bodega genotypes, and the least preferred maize genotype was DKC 6761. Considering the results of the analysis of the percentages of damage on leaf surface areas, it was concluded that the genotype M16S45 was tolerant compared to other genotypes, while the genotype 94 May 66 could be a sensitive genotype. It was determined that Zyginidia pullula (Boherman, 1845), Zyginidia sohrab Zatchvakin, Cicadulina bipunctella (Matsumura), Empoasca decipiens Paoli, Limothrips spp., Haplothrips spp., Aeolothrips spp., Rhopalosiphum maidis (Fitch, 1856), Rhopalosiphum padi (L.) and Aphis fabae Scopoli were the dominant of sucking insect species in the test field in Menemen (İzmir) district.

Bu çalışma, Tris-sitrik asit-glikoz yumurta sarısı gliserol (TCGYG) bazlı sulandırıcıda bütil hidroksitolüen'in (BHT) farklı konsantrasyonlarının (0,6 mM, 2,0 mM ve 5,0 mM) Saanen teke sperminin kryoprezervasyonunun sperma kalitesi üzerindeki etkilerini değerlendirmeyi amaçlamıştır. Ayrıca, kriyoprezervasyon öncesinde santrifüjleme yoluyla yıkanmış ve yıkanmamış sperm etkisi incelenmiştir. Bununla birlikte, başarılı bir teke spermi kriyoprezervasyonunun geliştirilmesinde optimal bir BHT konsantrasyonu bulunması amaçlanmıştır. Tez çalışması, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Zootekni Bölümü Küçükbaş Hayvan ünitesinde gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada, 1-2 yaş arasında ve 50-60 kg canlı ağırlık aralığındaki 4 baş Saanen ırkı teke kullanılmıştır. Sperma toplama işlemi tekelerden çiftleşme mevsiminde (Kasım-Ocak) haftada 2 kez gerçekleştirilmiştir. Sperma, dişi varlığında yapay vajina yöntemiyle alınmıştır. Alınan sperma test tüplerinde birleştirilerek karışım elde edildikten sonra, 2 eşit ana gruba ayrılarak örnekler oluşturulmuştur. Bir kısım, tris-sitrik asit-glikoz (TCG) solüsyonunda (1:5) oranında seyreltilmiş ve iki kez 600 x g'de 10 dakika boyunca santrifüj edilerek yıkanmış, diğer kısım yıkanmadan tutulmuştur. Yıkadıktan sonra süpernatan dikkatlice çıkarılmış ve elde edilen tortu dört eşit parçaya bölünmüştür. Yıkanmamış sperma ise iki eşit parçaya bölünmüştür. Yıkanmış ve yıkanmamış sperma, muamelelere göre farklı konsantrasyonlarda BHT takviyesi ile desteklenmiş farklı TCG (%5 gliserol ve %15 yumurta sarısı) birinde yeniden süspanse edilmiştir: 1) yıkanmış sperma; 2) yıkanmış sperma + 0,6 mM BHT; 3) yıkanmış sperma + 2,0 mM BHT; 4) yıkanmış sperma + 5,0 mM BHT; 5) yıkanmamış sperma ve 6) yıkanmamış sperma + 5,0 mM BHT. Sulandırılan sperma 6 farklı 0,25 ml'lik payetlere çekildikten sonra, +4°C'de 2 saat ekilibrasyona bırakılmıştır. Ekilibrasyondan sonra payetler sıvı azot seviyesinin 4 cm üzerinde sıvı azot buharında 15 dakikada dondurulmuş ve sıvı azota daldırılarak saklanmıştır. Dondurma işlemi toplamda 20 kez tekrarlanmıştır. Alınan spermanın elde edilen karışık ejakülat miktarı (ml) ve sperm yoğunluğu (x109/ml) değerlendirilirken dondurma-çözdürme sonrası toplam, progresif, lokal spermatozoa motilitesi (%) ve ölü spermatozoa (%) parametreleri Bilgisayar Destekli Sperma Analizi (CASA) ile belirlenmiştir. Sperma miktarı en yüksek miktar 2,5 ml, en düşük miktar 1,0 ml ve ortalama 1,75±0,39 ml olarak kaydedilmiştir. Spermanın yoğunluğu ortalama 2,320x109/ml olarak tespit edilmiştir. Çözündürme sonrası TCGYG sulandırıcısına toplam ve progresif motilitesi bakımından, BHT antioksidan hem yıkanmış sperma hem de yıkanmamış sperma muamelesinde kontrol grubundan farkının önemli olduğu belirlenmiştir (P0,05). Yıkanmış sperma muamelesinde yalnızca 2,0 mM BHT grupları arasında en yüksek toplam ve progresif motilite oranı sırasıyla; % 71,65 ve % 42,44 ile kaydedilirken en düşük oran kontrol grubunda bulunmuştur. Ayrıca, yıkanmış sperma grubunun yıkanmamış sperma grubundan farkının önemli olduğu belirlenmiştir (P0,05). BHT ilavesinin yıkanmış sperma grubunda yıkanmamış sperma grubundan önemli bir ölçüde (P0,05) daha etkili olduğu belirlenmiştir. Ancak BHT antioksidan ilavesinin, TCGYG sulandırıcısı ile sulandırılan deneme grubunda lokal spermatozoa motilitesi bakımından farkının, hem yıkanmış sperma hem de yıkanmamış sperma muamelesinde kontrol grubundan istatistik bakımından önemli değildir (P>0,05). Ayrıca, lokal motilite bakımından yıkanmış sperma grubu yıkanmamış sperma grubundan fark önemli değildir (P>0,05). Diğer taraftan TCGYG sulandırıcısında, ölü spermatozoa oranı bakımından, BHT antioksidan ilavesinin hem yıkanmış sperma hem de yıkanmamış sperma muamelesinde, kontrol grubundan farkının önemli olduğu belirlenmiştir (P0,05). Yıkanmış sperma grubunda 2,0 mM BHT grupları arasında en düşük değer olarak % 28,34 ile kaydedilirken genelde en yüksek değer kontrol grubunda bulunmuştur. Ayrıca, ölü spermatozoa oranı bakımından yıkanmış sperma grubunun yıkanmamış sperma grubundan farkının önemli olduğu belirlenmiştir (P0,05). Buna göre BHT ilavesinin yıkanmış sperma grubunda yıkanmamış sperma grubundan daha etkili olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, Saanen tekelerde BHT önemli bir ölçüde hem sperm motilite oranını hem de sperm canlılığı oranını artmıştır. Bu sonuçla Saanen teke spermasının dondurulması için 0,6 ile 2,0 mM/mL arasında değişen BHT konsantrasyonunun optimum olabileceğini göstermektedir. Çözündürme sonrası yıkanmış spermada hem en yüksek motilite oranı hem de en düşük ölü spermatozoa oranı TCGYG sulandırıcısına 2 mM BHT ilavesi içeren grupta kaydedilmiştir. Bunun sonucu olarak, toz yumurta sarısı bazlı ortamda kriyoprezerve edilmiş yıkanmış ve yıkanmamış spermlerin kalite parametrelerinin çoğunu iyileştirmek için 2.0 mM konsantrasyonda BHT ilavesi önerilmiştir. Ayrıca, bu çalışmada hem en yüksek motilite oranı hem de en düşük ölü spermatozoa oranı yıkanmış sperma grubunda kaydedilmiştir. Bununla birlikte, kriyoprezervasyon öncesi spermanın ilk santrifüjlenmesiyle yıkanması ve spermin dondurularak saklanmasında canlılık oranının iyileştirilmesi önerilmiştir. The main objective of this study was to define the effect of cryopreservation with different concentrations of butyl hydroxytoluene (BHT) at 0.6 mM, 2.0 mM, and 5.0 mM in Tris-citric acid-glucose egg yolk glycerol (TCGYG) based extender on semen quality of Saanen buck. Also, the effect of washed and unwashed sperm by centrifugation before cryopreservation was examined. Therefore, an optimal concentration of BHT could be found to develop a successful cryopreservation of buck sperm. The study was carried out at Ege University, Faculty of Agriculture, Department of Animal Science, Small Animals Unit. A total number of 4 Saanen bucks with 1-2 years old and 50-60 kg body weight were used in this study. Semen was collected twice a week during the mating season (November-January) using an artificial vagina in the presence of female goat. The collected semen was mixed in test tubes and the mixture was divided into two equal main groups. One portion was diluted in tris-citric acid-glucose (TCG) solution (1:5) and washed twice by centrifugation at 600 x g for 10 minutes, while the other portion was kept unwashed. The supernatant was carefully removed after washing and the residue was divided into four equal parts, while the unwashed semen was divided into two equal parts. Afterwards, washed and unwashed semen were re-suspended in one of the different TCG-based media with 5% glycerol and 15% powdered egg yolk supplemented or not with different concentrations of BHT according to the treatments: 1) washed semen; 2) washed semen + 0.6 mM BHT; 3) washed semen + 2.0 mM BHT; 4) washed semen + 5.0 mM BHT; 5) unwashed semen and 6) unwashed semen + 5.0 mM BHT. Following supplementation or not with BHT, semen treatments were packed into 6 different 0.25 ml straws then were left to equilibrate at +4°C for 2 hours. After equilibration, the straws were kept in liquid nitrogen vapor at 4 cm above the liquid nitrogen level for 15 minutes and frozen by storing in liquid nitrogen. The total number of the freezing process was repeated 20 times. The amount of mixed ejaculate (ml) and spermatozoa concentration (x109/ml) obtained by mixing the collected semen were recorded, while the evaluation of total, progressive, local sperm motility (%) and dead spermatozoa (%) was determined by Computer Assisted Semen Analysis (CASA). The obtained results showed that the maximum amount of semen was 2.5 ml; the minimum amount was 1.0 ml, and the average was 1.75 ml. The average of sperm concentration was 2,320x109/ml. In terms of total and progressive sperm motility in TCGYG extender after thawing, BHT groups were significantly (P0.05) different than the control group in both of washed and unwashed semen treatments. The highest percentages of total and progressive sperm motility were recorded with 2.0 mM of BHT with an average of 71.65 and 42.44 %, respectively in washed semen, while the lowest percentages were recorded in the control group. Moreover, the difference between the washed and unwashed semen was significant (P0.05). The washed semen was significantly (P0.05) higher in the percentages of total and progressive sperm motility compared to unwashed semen. In the term of local sperm motility in TCGYG extender, there was no significant (P>0.05) difference between the control group and BHT groups in both of washed and unwashed semen. The difference between the washed and unwashed semen was also insignificant (P>0.05). On the other hand, the percentage of dead spermatozoa in TCGYG extender, was significantly (P0.05) different in BHT groups than the control group in both of washed and unwashed semen. The lowest percentage of dead spermatozoa was recorded with 2.0 mM of BHT with an average of 28.34 % in washed semen, while the highest percentage was recorded in the control group. Moreover, the difference between the washed and unwashed semen was significant (P0.05). The washed semen was significantly (P0.05) lower in the percentage of dead spermatozoa compared to unwashed semen. In conclusion, BHT increased significantly (P0.05) both of sperm motility and viability in Saanen bucks. This study showed that BHT concentration ranging from 0.6 to 2.0 mM/mL could be the optimum concentration for freezing semen of Saanen buck. The highest percentages of sperm motility and viability were recorded after thawing of washed semen in TCGYG extender containing 2 mM of BHT. Consequently, the addition of BHT with a concentration of 2.0 mM could be recommended as an optimum concentration to improve many parameters of washed and unwashed sperm cryopreserved in an egg yolk-based medium. Also, both of the highest sperm motility and viability were recorded in washed semen compared to unwashed semen in this study. Therefore, it could be recommended to make sperm washing before cryopreservation by initial centrifugation of the semen to improve sperm cryosurvival.

Yaprağı yenen sebzeler grubunda yer alan ıspanak yetiştiriciliğinde kalıntı problemi gün geçtikçe önemli hale gelmektedir. Ayrıca ıspanak mildiyösü (Peronospora farinosa f. sp. spinaciae =P. effusa) (Peronosporales: Peronosporaceae) yeni ırklar oluşturarak çeşitli dayanıklılık mekanizmalarını da hızla kırmaktadır. Bu nedenle son yıllarda entegre mücadele yöntemlerinde bitki aktivatörlerinin de yer aldığı alternatif preparat kullanımı önem kazanmaktadır. Bu tez çalışmasında da ilaçlama programlarında yer alabilecek bitki aktivatörleri kullanılarak bunların etkileri değerlendirilmiştir. Çalışma, İzmir'in Menemen İlçesi'ndeki hastalığa karşı duyarlı olduğu bilinen ıspanak (Spinacia oleracea var. L.) tarlalarında üretici koşullarında yürütülmüştür. Entegre mücadeleyi destekleyici kalıntı problemi olmayan ve bitki savunma mekanizmalarını destekleyici çeşitli bitki aktivatörleri ile ilaçlama programları tasarlanarak bunları etkinlikleri değerlendirilmiştir. Yapılan değerlendirmeler sonucunda bitki aktivatörleri ile desteklenmiş olan ilaçlama programları, diğer programlara kıyasla ön plana çıkarak alternatif ürünlerin kullanımının desteklenebileceği ortaya konmuştur. Residue problem is gaining importance day by day in spinach cultivation. In addition, spinach downy mildew (Peronospora farinosa f. sp. spinacie = P. effusa) (Peronosporales: Peronosporaceae) fastly breaks resistance mechanisms by forming new strains. For this reason, the use of alternative preparations including plant activators in integrated pest management has gained importance in recent years. In this thesis, plant activators that can be included in spraying programs were used and their effects were evaluated. The study was made under producer conditions in spinach (Spinacia oleracea var. L.) fields known to be susceptible to the disease in Menemen, İzmir. Spraying programs with various plant activators that support integrated pest management, and without residue problems and support plant defense mechanisms were designed and their effectiveness was evaluated. As a result of the evaluations, it has been revealed that the spraying programs supported with plant activators stand out compared to other programs and the use of alternative products can be supported.

Bu çalışmada etlik piliç üretiminde safra tuzu, probiyotik ve enzim ilaveli ve ilavesiz ön-başlatma yemi kullanımının performans, kesim özellikleri ve besin madde sindirilebilirliği üzerine etkileri incelenmiştir. Araştırmadatoplamgünlük 60 adetetlikcivcivkullanılmştır. Civcivler her birinde 20 adet civciv bulunan 3 muamale grubuna rastgele ayrılmıştır. Araştırmanın ilk 10 günü civcivler standart başlatma yemi ya da safra tuzu, probiyotik ve enzim ilaveli veya ilavesiz ön-başlatma yemleri tüketmişler, daha sonra 11-42. günler arasında standart geliştirme ve bitirme yemleri ile beslenmişlerdir. Civcivler ilk beş gün yer bölmelerinde barındırılmış, daha sonra bireysel metabolizma kafeslerine yerleştirilmiştir. Yem ve su ad libitum olarak sunulmuştur. Deneme grupları arasında canlı ağırlık, canlı ağırlık artşı, yem tüketimi ve yemden yararlanma oranı bakımından önemli düzeyde farklılık oluşmamıştır. Piliçlerin 42. güne ait kesim özellikleride benzerlik göstermiştir. Safra tuzu, probiyotik ve enzim ilaveli ön-başlatma yemi tüketilen grupta ham yağın sindirim derecesi önemli düzeyde yükselmiştir. In this study, the effects of the use of pre-starter diet with or without added bile salt, probiotic and enzyme on performance, slaughter characteristics and nutrient digestibility in broiler production were investigated. A total of 60 daily broiler chicks were used in the study. In the first 10 days of the study, the chicks consumed standard starter diet or pre-starter diets with or without added bile salt, probiotic and enzyme, then they were fed with standard grower and finisher diet between days 11-42. For the first five days, the chicks were housed in the floor pens, and then they moved to induvidial metabolism cages. Feed and water were offered ad libitum. There was no significant difference between the experimental groups in terms of live weight, live weight gain, feed consumption and feed conversion ratio. The slaughter characteristics of the chickens on the 42nd day were also similar. The digestibility of crude fat increased significantly in the group consumed pre-starter diet with bile salt, probiotics and enzymes.

Bu çalışma kiraz üretiminin yoğun olarak yapıldığı İzmir'in Kemalpaşa ilçesinde yer alan bir üreticiye ait olan kiraz bahçesinde yürütülmüştür. Çalışmada MaxMa 14 anacı üzerine aşılı '0900 Ziraat' kiraz çeşidine ait 2 yaşlı fidanlara ticari isimleri Grennwings, EM.A ve Enza Stem adlı üç farklı biyogübre kullanılmıştır. Fidan dikim öncesi ve sonrasında yapılan biyogübre uygulamaları ile fidanların boy ve çap ölçümleri, belirli aralıklarla ölçülerek fidan gelişimleri takip edilmiştir. Fidan söküm aşamasından sonra yapılan laboratuvar analizlerinde, fidanların birçok açıdan fizyolojik ve morfolojik değişim değerleri incelenmiştir. Biyogübre uygulamaların hepsi önerilen dozda ve tarihlerde uygulanmıştır. Biyogübre uygulamalarının kiraz fidanları üzerinde fizyolojik ve morfolojik olarak farklı etkilerinin olduğu görülmüştür. Greenwings biyogübre uygulamasının, fidan ve sürgün boy ölçüm değerlerine bakıldığında T. harzianum içerikli Greenwings biyogübresinin diğer uygulamalara göre daha yüksek değere sahip olduğu gözlenmiştir. Fidan aşı altı çap ölçümünde; Greenwing ve EM.A biyogübreleri aynı değerleri verirken aşı üstü çap ölçümlerinde Greenwings'in diğer uygulamalara göre daha olumlu etki ettiği tespit edilmiştir. Kök boğaz çapı değerlerinde Greenwing uygulanan fidanlardan 30,3 mm, EM.A uygulanan fidanlardan ise 30,0 mm ile en yüksek değer elde edilmiştir. Sürgün uzunluğu değerlerinde ise EM.A uygulaması fark yaratırken sürgün çapı değerlerinde Greenwing uygulamasının diğerlerine göre daha olumlu sonuçlar verdiği görülmüştür. Kök sürgün çapında ise Enza Stem uygulanan fidanlar diğer uygulamalardakilere göre daha yüksek değere sahip olmuştur. Bununla beraber, yaş ve kuru ağırlık değerlerine bakıldığında; kök yaş ve kuru ağırlığında en yüksek değeri EM.A uygulamasından, gövde yaş ve kuru ağırlığında Greenwings uygulamasından, sürgün yaş ve kuru ağırlık değerinde ise yine EM.A uygulanan fidanlardan elde edildiği görülmüştür. Uygulamaların yaprak yaş ağırlığına olan etkisi önemsiz bulunurken yaprak kuru ağırlığında Enza Stem biyogübresi en iyi sonucu vermiştir. Bununla birlikte yaprak alanı ölçüm değerlerine bakıldığında Greenwings biyogübre uygulanan fidanlarda diğer uygulamalara göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. This study was carried out in a cherry orchard belonging to a producer in Kemalpaşa district of Izmir, where cherry production is intensively carried out. In the study, three different biofertilisers with commercial names Grennwings, EM.A and Enza Stem were used on 2-year-old seedlings of '0900 Ziraat' cherry variety grafted on MaxMa 14 rootstock. With the biofertilizer applications made before and after planting, the height and diameter measurements of the seedlings were measured at regular intervals and the development of the seedlings was followed. Physiological and morphological changes of the seedlings were examined in many aspects in the laboratory analyses carried out after the sapling removal stage. All biofertiliser treatments were applied at the recommended doses and dates. It was observed that biofertiliser treatments had different physiological and morphological effects on cherry seedlings. When the seedling and shoot length measurements of Greenwings biofertiliser application were analysed, it was observed that Greenwings biofertiliser containing T. harzianum had higher values than the other treatments. While Greenwing and EM.A biofertiliser gave the same values in the diameter measurement below the graft, it was determined that Greenwings had a more positive effect on the diameter measurements above the graft compared to the other treatments. In root collar diameter values, Greenwing treated seedlings obtained the highest value with 30,3 mm and EM.A treated seedlings obtained the highest value with 30,0 mm. While EM.A application made a difference in shoot length values, it was observed that Greenwing application gave more positive results than the others in shoot diameter values. In root shoot diameter, Enza Stem treated seedlings had higher values than the other treatments. However, when leaf area measurement values were analyzed, it was determined that Greenwings biofertilizer application was higher than the other treatments.

Bu tez çalışmasında domates yetiştiriciliğinde zarar yapma potansiyeli yüksek olan domates güvesi, beyazsinek ve kırmızı örümcek gibi domates zararlılarına karşı biyolojik mücadele etmeni olarak kullanılan, Nesidiocoris tenuis (Reuter, 1895) (Hemiptera, Miridae)'in bu zararlılara karşı daha etkin mücadele edilebilmesi için faydalı böceğin kitle üretimi gerçekleştirildikten sonra chlorantraniliprole+abamectin aktif maddesine karşı direnç kazandırılmış Nesidiocoris tenuis bireylerinin elde edilmesi hedeflenmiştir. Faydalı böcekler önce iklim odası koşullarında yetiştirilmeye başlanıp, ortama adapte edildikten sonra önce bioassay çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Bioassay çalışmaları sonucunda LC90 değeri 700 ppm olarak belirlenmiştir. 700 ppm ile seleksiyon çalışmaları başlatılmış, ilaçlamalar gerçekleştirildikten sonra canlı kalan bireylerin tekrar üretimi yapılıp, 2. ve 3.döneme gelen nimflerle 4 basamakta seleksiyon çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda; chlorantraniliprole+abamectin aktif maddesine karşı başlangıç pupulasyonuna göre Nesidiocoris tenuis bireyleri 5 kat daha dirençli hale gelmiştir. In this thesis study, Nesidiocoris tenuis (Reuter, 1895) (Hemiptera, Miridae), which is used as a biological control agent against tomato pests such as tomato moth, whitefly and red spider, which have a high damage threshold in tomato cultivation, was used as a beneficial insect to combat these pests more effectively. After mass production is carried out, it is aimed to obtain Nesidiocoris tenuis individuals that are resistant to the active substance chlorantraniliprole + abamectin. Beneficial insects first started to be grown in climate chamber conditions, and after they were adapted to the environment, bioassay studies were carried out first. As a result of bioassay studies, the LC90 value was determined as 700 ppm. Selection studies were started with 700 ppm, and after the spraying, the surviving individuals were reproduced and selection studies were carried out in 4 steps with the nymphs that reached the 2nd and 3rd instars. As a result of this study; Nesidiocoris tenuis individuals became 5 times more resistant to the active ingredient chlorantraniliprole+abamectin compared to the initial population.

Bu çalışmada, Ege Üniversitesi Tarla Bitkileri Bölümü Buğday Islah Ekibi tarafından tane rengi yönünden farklılıklar gösteren buğday çeşitleri arasında yapılan melezlerin F1, F2 generasyonları ve ebeveynleri materyal olarak kullanılmıştır. Melezlerin F1 tohumları 2020-2021 buğday yetiştirme döneminde ebeveynleri ile birlikte yetiştirilerek F2 generasyonları elde edilmiştir. Açılma gösteren Byrd x Tosunbey ve Kayra x Cumhuriyet 75 melezlerinin F2 generasyonlarında bulunan yüzer genotipin tane renk parametreleri (L*, a*, b*, C* ve hº) ve diğer bazı verim özellikleri ölçümlenmiştir. Ebeveynler ile F2 populasyonlarında bulunan bireylerin bitki boyu, üst boğum uzunluğu, başak uzunluğu, başakta başakçık ve tane sayısı, başakta tane ağırlığı özellikleri ölçümlenmiştir. Çalışmada F2 populasyonlarındaki aynı genotiplerin ve ebeveynlerinin genomik DNA'ları ekstrakte edilmiştir. Ebeyenlerle birlikte F2 genotiplerinde buğdayda tane rengi SSR markörü (Xgwm155) ve fonksiyonel renk markörleri (Tamyb10-A1, Tamyb10-B1 ve Tamyb10-D1) ile tarama yapılmıştır. Renk parametreleri açısından her iki melez kombinasyonun F1 generasyonu değerleri kırmızı tane rengine sahip ebeveyne daha yakın sonuçlar vermiştir. F2 populasyonundaki ortalama renk parametreleri de Kayra x Cumhuriyet populasyonunda iki parametre (b* ve C*) hariç kırmızı renge sahip ebeveyne daha yakın değerler göstermiştir. Moleküler markörler ile kullanılan ebeveynlerin sahip olduğu renk allelleri belirlenmiştir. Beyaz renge sahip ebeveynler (Tosunbey ve Cumhuriyet 75) üç renk alleli bakımından da homozigot resesif durumda belirlenirken kırmızı tane rengine sahip Byrd çeşidinin R-B1b alleline, Kayra çeşidinin ise üç lokus bakımından da kırmızı renk alleline sahip olduğu belirlenmiştir. In this study, F1, F2 generations and the parents of crosses made between wheat varieties that differ in grain color by Ege University Field Crops Department Wheat Breeding Team were used as materials. F1 seeds of crosses were grown together with their parents in the 2020-2021 wheat growing period to obtain F2 generations. Grain color parameters (L*, a*, b*, C* and hº) and some other yield characteristics of a hundred genotypes found in the each segregating F2 generations of Byrd x Tosunbey and Kayra x Cumhuriyet 75 were measured. Plant height, peduncle length, spike length, number of spikelets and grains per spike, and grain weight per spike were measured for the parents and the individuals in F2 populations. In the study, genomic DNAs of the same genotypes in F2 populations and their parents were extracted. Grain color of the F2 genotypes with the parents were screened with wheat SSR marker (Xgwm155) and functional color markers (Tamyb10-A1, Tamyb10-B1 and Tamyb10-D1). In terms of color parameters, F1 generation values of both cross combinations gave results closer to the parent with red grain color. The mean color parameters in the F2 population also showed closer values to the parent with the red color, except for two parameters (b* and C*) in the Kayra x Cumhuriyet population. The color alleles of the parents used were determined with molecular markers. While the parents with white color (Tosunbey and Cumhuriyet 75) were homozygous recessive in terms of three color alleles, it was determined that Byrd variety with red grain color had R-B1b allele and Kayra variety had red color alleles in terms of three loci.